Μία είναι η λύση για τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια: Οι συμφωνημένες Αναδιαρθρώσεις!
Τα πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο, αλλά και τα αριθμητικά αποτελέσματα που αποδεικνύουν την αποτυχία της μεθόδου των εκποιήσεων να επιλύσουν το σοβαρό πρόβλημα των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων, φέρνουν ξανά στην επιφάνεια την αναγκαιότητα των αναδιαρθρώσεων.
Οι τράπεζες έχουν μερικώς αντιληφθεί το πιο πάνω, προσφέροντας λύσεις όπως την Debt to Asset Swap (ανταλλαγή ακινήτου έναντι χρέους) ή Split and Freeze (Διαχωρίζω και Παγώνω), προσπαθώντας να διαχωρίσουν ποιο είναι το βιώσιμο κομμάτι του δανεισμού και ποιο είναι εκείνο που πιθανόν δεν θα μπορέσει να αποπληρωθεί και άρα είτε να διαγραφεί / παρκαριστεί είτε να «ανταλλαχθεί» με κάποιο ακίνητο.
Εμπειρικά έχει αποδειχθεί ότι το κύριο σημείο για να μπορέσει μία αναδιάρθρωση να είναι επιτυχής, είναι η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ της δανειοδότησης. Εάν δεν μπορεί να καθοριστεί και από τα δύο μέρη, δηλαδή από την Τράπεζα και τον Δανειολήπτη, ποιο είναι το σημείο όπου η δανειοδότηση είναι βιώσιμη, τότε είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Σε ένα η δύο χρόνια θα τρέχουν πάλι να αναζητούν λύση ρύθμισης, με χειρότερες ίσως προϋποθέσεις από πριν.
Οι Τράπεζες έδειξαν ότι είναι διατεθειμένες να προχωρήσουν σε διαγραφές χρέους, φτάνει και ο πελάτης να είναι συνεργάσιμος και να προσκομίζει τα απαραίτητα στοιχεία που να αποδεικνύουν πως πλέον δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στην αποπληρωμή ενός δανεισμού. Ο πελάτης πρέπει να αντιλαμβάνεται πάντοτε ότι το χρέος του είναι εκεί και το έχει δανειστεί. Άρα έχει πρώτιστα ο ίδιος ευθύνη αν τα πράγματα πήγαν στραβά και δεν πρέπει να είναι αφοριστικός και να αρνείται τις υποχρεώσεις του. Επειδή όμως την τελική απόφαση την έχει η Τράπεζα, οι αρμόδιοι λειτουργοί και τα κέντρα αποφάσεων από την άλλη, πρέπει να αντιληφθούν ότι θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη και το «πνεύμα» του νόμου και όχι μόνο το «γράμμα» του νόμου, που πολλές φορές έγινε πλαίσιο εκμετάλλευσης σε όφελος του δυνατού. Άλλωστε η ίδια η τράπεζα σήμερα υπάρχει, αφού λήφθηκε υπόψη το δίκαιο της ανάγκης για όλη την χώρα και βοήθησε με τις θυσίες του ο απλός ανώνυμος πολίτης.
Φυσικά για να καταλήξουν οι δύο πλευρές σε μία κοινή απόφαση προηγείται ένας αγώνας διαπραγματεύσεων και συζητήσεων που πολλές φορές εάν δεν νικήσει η νηφαλιότητα, καταλήγει σε ναυάγιο και οι δύο πλευρές αντικαθίστανται από τους δικηγόρους τους. Για αυτό ένας τρίτος, όπως ένας Σύμβουλος Αφερεγγυότητας ή ένας Διαμεσολαβητής, μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην κατάληξη των συζητήσεων για την αναδιάρθρωση ενός δανεισμού. Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας μπορεί να αναδείξει και στις δύο πλευρές τα στοιχεία εκείνα στα οποία θα βασιστούν για μία βιώσιμη και ομόφωνη λύση αναδιάρθρωσης.
Σε οποιαδήποτε συμφωνία, είναι σημαντικό να νοιώθουν όλοι οι εμπλεκόμενοι ότι το όποιο αποτέλεσμα ήταν δίκαιο και στηρίχθηκε σε αρχές και όχι μόνο σε νομικίστικες και πολύπλοκες ρήτρες!
[content_block id=45]
