Θέλοντας να πρωτοτυπήσουμε, έχουμε αναθέσει σε μέλη της ομάδας υποστηρικτικού προσωπικού, με πρωτοβουλία της συναδέλφου Πόλας Γεωργίου, να γράψουν το πιο κάτω άρθρο, δίνοντας τη δική τους νότα και θεώρηση μέσα από τη συνεχή τριβή με δανειολήπτες.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχουμε σήμερα στον τόπο μας, είναι να θέσουμε τις βάσεις για ένα νέο βιώσιμο πλαίσιο οικονομικής δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, ο σχεδιασμός ενός εθνικού αναπτυξιακού μοντέλου μέσω του οποίου θα μετατρέπονται τα «κόκκινα» δάνεια σε βιώσιμα, καθίσταται εμμέσως αναγκαστική ακολουθία. Αν το δίκαιο της ανάγκης επέβαλε κούρεμα για να σωθούν οι Τράπεζες και η Κυβέρνηση, χρειάζεται κάτι για να σωθεί και ο κόσμος.
Αλήθεια, δεν είναι άμεσα αντιληπτό ότι η μείωση των ΜΕΔ και η βελτίωση των οικονομικών συνθηκών θα δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για όλους? Δεν είναι αντιληπτό, ότι η οικονομία του τόπου στηρίζεται στους δανειολήπτες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά? Ξεχνάμε ότι πίσω από ένα οφειλόμενο ποσό, βρίσκεται ένας άνθρωπος, βρίσκεται μία οικογένεια και όχι απλά ένας αριθμός.
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, ο δανειολήπτης βρισκόταν σε μειονεκτικότερη θέση από την Τράπεζα, καθότι αναγκαζόταν να συμφωνεί σε όλα μαζί της και ήταν μονόδρομος για αυτόν να υποχωρεί. Οι δανειολήπτες δεν είχαν την ευχέρεια της δίκαιης και ισοβαρούς διαπραγμάτευσης. Μέσω των σωστών Συμβούλων Αφερεγγυότητας αυτό έχει σε ένα βαθμό επιτευχθεί. Ο δανειολήπτης θωρακίζεται και γνωρίζει καλύτερα τα δικαιώματα του, βρίσκει λύσεις, όμως ταυτόχρονα δεν γίνεται και ο ίδιος παράλογος στο τι ζητά αφού ο σωστός Σύμβουλος θα πρέπει να τον προσγειώνει και να τον κατευθύνει.
Οι αυξήσεις των τιμών και των επιτοκίων συνιστούν σημαντική επιβάρυνση για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς αλλά και το κόστος των επιχειρήσεων. Με δεδομένο ότι όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν σε νέα άνοδο των επιτοκίων το επόμενο διάστημα, δημιουργείται ανησυχητικό και αβέβαιο κλίμα, ακόμη και για αυτούς που τα δάνειά τους τη δεδομένη στιγμή είναι βιώσιμα και εξυπηρετούμενα.
Οι δανειολήπτες καλούνται να καλύψουν με το εισόδημά τους, που παραμένει αμετάβλητο, τις μεγάλες αυξήσεις στις βασικές καθημερινές τους δαπάνες εξαιτίας του πληθωρισμού και, συγχρόνως, σημαντικά υψηλότερες τοκοχρεολυτικές δόσεις. Συνεπώς, οι αντοχές των οικογενειακών προϋπολογισμών και των επιχειρήσεων μοιραία δοκιμάζονται. Αναπόφευκτα, θα υπάρξουν δάνεια που θα καταστούν μη εξυπηρετούμενα με τις συνεχείς αυξήσεις που προβλέπονται. Άρα δημιουργείται η ανάγκη για ένα πιο αποτελεσματικό πλαίσιο αφερεγγυότητας και ένα πραγματικό δίκτυ ασφαλείας.
Λένε ότι για να μπορέσεις να επιλύσεις ένα πρόβλημα, θα πρέπει να μπεις στη θέση του άλλου. Να καταλάβεις το πώς νοιώθει και αισθάνεται. Να δεις το πρόβλημα από όλες τις οπτικές γωνίες. Έτσι, πρέπει να δούμε και το πρόβλημα των ΜΕΔ, των μη βιώσιμων δανειοληπτών, της προστασίας της κύριας κατοικίας. Το ψυχολογικό βάρος που δημιουργείται από τα πιο πάνω, τις πλείστες φορές δεν αφήνει τους επηρεαζόμενους να σκεφτούν και να δράσουν άμεσα και λογικά.
Δεκάδες χιλιάδες είναι εκείνοι που νιώθουν τη θηλιά στον λαιμό τους να σφίγγει ολοένα και περισσότερο. Δεν είναι υπερβολή. Η πίεση για τους ευάλωτους δανειολήπτες είναι πραγματικά αφόρητη. Το γνωρίζουμε άμεσα, μέσα από την καθημερινή διαχείριση τέτοιων περιπτώσεων στην Εταιρεία μας. Όλοι όμως έχουμε ένα συγγενή ή φιλικό πρόσωπο που αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση. Το οικονομικό πρόβλημα μετατρέπεται για τους μη βιώσιμους δανειολήπτες σε ψυχολογικό. Η έλλειψη χρημάτων σε αγωνία για το αύριο. Η αβεβαιότητα είναι ένα από τα χειρότερα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Πόσο μάλλον, όταν αυτή η αβεβαιότητα είναι μόνιμη.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι μια μεγάλη πλειοψηφία των μη βιώσιμων δανείων αφορά χώρους στέγασης, αντιλαμβάνεται κανείς το βάρος των συγκεκριμένων δανειοληπτών. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο χώρος στέγασης αποτελούσε κάτι το ιερό για τον άνθρωπο. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν πρέπει απλά να μιλάμε για αριθμούς. Στο επίκεντρο πρέπει να είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που όταν λαμβάνει μια επιστολή, διστάζει να την ανοίξει και παγώνει από τον φόβο του, μιας και μπορεί να έχει έρθει η ώρα για να βγει το δικό του σπίτι σε πλειστηριασμό. Αυτό το συναίσθημα, κανείς δεν μπορεί να το περιγράψει και κανένας δεν θέλει να το νοιώσει.
Έχουν φταίξει αυτοί οι άνθρωποι; Πιθανόν ναι, έχουν το δικό τους μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Άπλωσαν τα χέρια τους εκεί που δεν φτάνουν; Και πάλι ναι, όμως αυτό δεν πρέπει να είναι λόγος καταδίκης. Όλοι ήταν μέρη ενός κακού συστήματος και όλοι πρέπει να βοηθήσουν στην αναστήλωση του. Οι συνέπειες για τη χώρα και τους πολίτες από το κούρεμα των καταθέσεων και την κατρακύλα της οικονομίας είναι ακόμη νωπές. Η οικονομία πρέπει να πάρει κυριολεκτικά τα πάνω της και οι πολίτες του τόπου να σταθούν εκ νέου στα πόδια τους. Αυτό επαφίεται σε όλους ανεξαιρέτως. Στην πολιτεία, στην κοινωνία και στον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Μία ευνομούμενη πολιτεία για να προάγει τον πολιτισμό, οφείλει πρωτίστως να έχει ένα σύστημα αξιών που ταιριάζει στο κράτος δικαίου. Η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδεικνύει τον τρόπο διαβίωσης και την ποιότητα που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Αντικατοπτρίζει γενικά τον πολιτισμό και την οργάνωση μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Καταληκτικά λοιπόν και μέσα από το τι βιώνουμε συναντώντας όλων των ειδών τους δανειολήπτες καθημερινά, θα πρέπει να αντιληφθούμε τα ψυχολογικά βάρη που πνίγουν χιλιάδες ανθρώπους και αυστηρά μεν, αλλά αμερόληπτα, να εξαντλούν όλες οι πλευρές κάθε πιθανότητα διάσωσης της πρώτης κατοικίας.
“THE REVITA TEAM”
Σημείωση: Τα άρθρα και τα δημοσιεύματα της εταιρείας μας, σκοπό έχουν να παραθέσουν στοιχεία για συγκεκριμένα θέματα καθώς και απόψεις που βασίζονται σε εμπειρία και γνώση που έχει αποκτηθεί. Απώτερος σκοπός μας είναι η επιμόρφωση των αναγνωστών στο σύνολο τους και όχι η παροχή συμβουλών για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Για όλα τα προηγούμενα άρθρα της εταιρείας μας, μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα μας στο Facebook, https://www.facebook.com/revitaconsult όπως και το blog στην ιστοσελίδα μας.
