H λέξη Δημοκρατία είναι και ήταν για αιώνες μια παρεξηγημένη έννοια που όλοι την επικαλούνται όμως πολύ λίγοι ίσως ξέρουν τι σημαίνει και την καθιστούν πραγματικά τρόπο ζωής. Είναι όπως την λέξη πεινώ. Όλοι την χρησιμοποιούμε και είναι υποκειμενική, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι ξέρουν τι σημαίνει πραγματικά να πεινάσεις διότι δεν έχεις να φας.
Θέλουμε λοιπόν όλοι να ονομαζόμαστε δημοκράτες, χρειάζονται όμως κάποια βασικά συστατικά για να το πετύχουμε αυτό. Σε μια χώρα με χιλιάδες χρόνια ιστορία, σχεδόν στην ολότητα τους υπό κατοχή, έχουμε γίνει τα τελευταία εξήντα χρόνια μια ανεξάρτητη Δημοκρατία. Ένα παιδί εξήντα χρόνων που προσπαθεί μέσα από τα συνεχή και τεράστια λάθη του να κάνει τα λόγια πράξη και την εξάσκηση της Δημοκρατίας τρόπο ζωής.
Στην αρχαία Ελλάδα απασχόλησε η Δημοκρατία πολύ τους φιλόσοφους και η «Πολιτεία» του Πλάτωνα καταλήγει ότι η Δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα. Πολύ πιο πρόσφατα ο Σερ Ούινστον Τσώρτσιλ όταν ρωτήθηκε για την Δημοκρατία έδωσε ένα καυστικό και Πυθιακό σχόλιο, λέγοντας «η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα μετά από όλα τα άλλα».
Μερικούς αιώνες πριν, το 1215 μερικοί Άγγλοι ευγενείς που θέλησαν να βοηθήσουν τον απλό κόσμο έκαναν μια αρχή με την «Μάγκνα Χάρτα». Ορισμένα μάλιστα από τα άρθρα της σώζονται ακόμη και σήμερα στους αγγλικούς νόμους. Άρα εμείς έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε στην δημιουργία της κουλτούρας που χρειάζεται για να ωριμάσουμε σαν χώρα και σαν πραγματικό δημοκρατικό πολίτευμα.
Η δημοκρατία στη χώρα μας προσπαθεί να εφαρμοστεί μέσω των τριών Εξουσιών, της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής. Το γόητρο των δύο πρώτων είναι βαθιά πληγωμένο από τις τεράστιες ευθύνες που φέρουν για τα λάθη κυρίως του πρόσφατου παρελθόντος. Η τρίτη θεωρείται από πολλούς ότι ακόμη κρατά την αξιοπιστία της. Μέχρι που πρόσφατα επιβεβαιώθηκε και εκεί μια ρήξη και η κοινή γνώμη φοβάται ότι έγινε μεγάλο κακό για θέματα για τα οποία πολλοί γνώριζαν και πολύ λίγοι μιλούσαν.
Από πότε όμως είναι κακό να ταράζεις τα στάσιμα νερά για να καθαρίσουν και να ανανεωθούν; Ναι, στην αρχή θα υπάρχουν τριγμοί. Το ασυνήθιστο και το άγνωστο φοβίζει, όμως με διαφάνεια μόνο καλό μπορεί να επέλθει στο τέλος, αν ο σκοπός είναι να υπάρχει δικαιοσύνη. Με αυτό τον τρόπο θα ανέβει ο πήχης της αξιοπιστίας και θα είμαστε κράτος με αρχές και ευνομία.
Μιλήσαμε για τις τρείς Εξουσίες και δεν μιλήσαμε για τους Θεσμούς. Η Δημοκρατία θα δουλέψει καλύτερα όταν οι τρείς Εξουσίες είναι θωρακισμένες με Θεσμούς που θα τις πλαισιώνουν. Γενικός Ελεγκτής, Κεντρικός Τραπεζίτης, Επίτροποι προσωπικών δεδομένων, ανθρώπινων δικαιωμάτων και άλλες επιτροπές και αξιωματούχοι ενάντια στη διαφθορά. Πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα όπου θα μπορεί να ελέγχει ο ένας τον άλλο, όχι υπό την μορφή «Μεγάλου Αδελφού» αλλά με αυτή του εποικοδομητικού ελέγχου και κριτικής ούτως ώστε το σύστημα από μόνο του να αποκτήσει άμυνες και καλές πρακτικές για να μην γίνει το ίδιο ανεξέλεγκτο. Η απόσταση από τα πιο πάνω σήμερα είναι τεράστια. Δίδονται θέσεις σκοπιμότητας σε άτομα που δεν μπορούν καν να τις πληρώσουν αφού δεν έχουν ούτε την γνώση ούτε την εμπειρία. Θα πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη συνειδήσεως και αισθήματος ευθύνης και λογοδοσίας για να θεωρείται ένα σύστημα πλήρως αποτελεσματικό, αποδοτικό και δίκαιο.
Καλό θα ήταν, υπό τη μορφή παραδείγματος, να παρακολουθήσει κάποιος την διαδικασία επιλογής Κεντρικού Τραπεζίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες που διαρκεί μήνες ολόκληρους. Στη δε Μεγάλη Βρετανία διορίστηκε Καναδός στην ίδια θέση διότι θεωρήθηκε ότι δεν θα βρισκόταν Βρετανός με υψηλού επιπέδου γνώσεις και εμπειρίες που να είχε αρκετή απόσταση από τα τραπεζικά συμφέροντα της χώρας. Ή πάλι το να υπάρχει ταβάνι σε θητείες σε όλα τα πόστα κυρίως σε μια χώρα μικρή όπου η διαπλοκή έχει αναχθεί σε επιστήμη, μόνο καλό μπορεί να φέρει.
Η διαμάχη που ξεκίνησε λοιπόν πρόσφατα για το δικαστικό σύστημα και την ισχυριζόμενη διαπλοκή έφερε αντιμέτωπα τζάκια, συμφέροντα, πράγματα αποσιωπημένα για χρόνια. Όταν 800 χρόνια πριν η «Μάγκνα Χάρτα» έδινε δικαιώματα στον απλό κόσμο, σίγουρα αυτό δεν ήταν βελούδινο.
Μετά από όλο τον θόρυβο που δημιουργήθηκε, αποφασίστηκε η υποβολή νομοθετικών προτάσεων από πλευράς Εκτελεστικής Εξουσίας όσον αφορά την λειτουργία του Ανώτατου Δικαστηρίου, με τις οποίες θα θωρακίζεται η αξιοπιστία του θεσμού. Παραμένει να δούμε πως αυτό θα εφαρμοστεί στην πράξη.
Αν λοιπόν η, κατά την άποψη κάποιων, κακή απόφαση της αθώωσης του κυρίου Ανδρέα Ηλιάδη, όπου για πολλούς θεωρήθηκε ότι ποτίστηκε η γλάστρα (κος Ηλιάδης) για χάρη της βασιλιτζιάς (Τράπεζας Κύπρου), θα σημαίνει καλύτερες μέρες για τον τόπο τούτο και τον απλό άνθρωπο, ας είναι.
Πάρα πολύς κόσμος οφείλει στην Τράπεζα Κύπρου δισεκατομμύρια ευρώ σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Ταυτόχρονα όμως και η Τράπεζα Κύπρου οφείλει την ύπαρξη της σήμερα σε έναν νόμο για το δίκαιο της ανάγκης που καταστρατήγησε όλους τους άλλους νόμους δικαίου και χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις του κόσμου διάσωσε την Τράπεζα, την οικονομία, το τραπεζικό σύστημα και την κυβέρνηση.
Αναμένουμε λοιπόν από την Τράπεζα Κύπρου, τους δικηγόρους της, την διοίκηση της και τους λειτουργούς και υπαλλήλους της να συμπεριφέρονται ορθά και δίκαια, αλλά κυρίως να συμπεριφέρονται με αρχές, όπως αρμόζει στον μεγαλύτερο οικονομικό οργανισμό της χώρας που ήταν πάντα ο καθρέφτης και το βαρόμετρο της οικονομίας της. Όπως αναμένουμε και από τους δανειολήπτες να συμπεριφέρονται υπεύθυνα, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους και να προσφέρουν λύσεις αντί μόνο να αναλώνονται στο τι πήγε λάθος.
Επομένως, οποιεσδήποτε λύσεις και διακανονισμοί πρέπει να γίνονται με πνεύμα ενσυναίσθησης, συνεργασίας και καθορισμού ίσων αποστάσεων και όχι με διακανονισμούς που αφήνουν εντυπώσεις προνομιακής μεταχείρισης αλλά ούτε και να δίνεται η εντύπωση ότι οι τράπεζες γενικά εξασκούν καταχρηστική αυστηρότητα στις υποθέσεις που αφορούν αδύναμους και ανώνυμους πολίτες.
Διότι θέλει θυσίες αλλά και αρετήν και τόλμην η Δημοκρατία.
[content_block id=45]
