Μια ερώτηση που ταλανίζει πάντοτε τους ανθρώπους φέρνοντας στο προσκήνιο ηθικά διλήμματα είναι εκεί που το Γράμμα του Νόμου φαίνεται να μην αποδίδει δικαιοσύνη.
Από την άλλη αν σε όλα κάναμε εξαιρέσεις γιατί τότε να υπάρχουν Νόμοι; Όταν δεν ακολουθούμε τους νόμους, υπάρχει αναρχία.
Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις μεταξύ τραπεζών και των πελατών τους.
Υπό τύπον παραδείγματος λοιπόν ας δούμε δύο δανειολήπτες που κουβαλούν τα εξής χαρακτηριστικά:
Ο ένας χρωστά ένα εκατομμύριο. Η τράπεζα είναι εξασφαλισμένη για 300Κ. Έχει ταλαιπωρήσει την τράπεζα τα μέγιστα. Ήταν ασυνεπής, ξεγέλασε τους τραπεζίτες του με υπερβάσεις και προσφέρει σήμερα με αλαζονεία 100Κ συν τις εξασφαλίσεις για πλήρη εξόφληση. Η τράπεζα δέχεται αφού είναι ανεξασφάλιστη και εκτεθειμένη και απλώς τον διαγραφεί πλέον από πελάτη του παρόντος και του μέλλοντος.
Ο δεύτερος χρωστά ένα εκατομμύριο. Το χρέος είναι πλήρως εξασφαλισμένο διότι ουδέποτε είχε σκοπό να ξεγελάσει κανένα, ασχέτως αν τα πράγματα δεν του βγήκαν καλά στη ζωή. Το αρχικό του δάνειο ήταν για 200 χιλιάδες ευρώ και στην πορεία πλήρωσε και 100 χιλιάδες, όμως τα πολλά χρόνια, οι καθυστερήσεις, οι τόκοι που έπεφταν σαν χαράτσι, έφεραν το χρέος σε απίστευτα ύψη. Προσφέρει για πλήρη εξόφληση 600 χιλιάδες υπό τύπον μετρητών ή/και ακινήτων. και η τράπεζα το απορρίπτει γιατί είναι πλήρως εξασφαλισμένη. Θέλει ολόκληρο το εκατομμύριο ή δίνει μια μικρή έκπτωση.
Δεν θα πούμε περισσότερα. Πρέπει να απασχολήσει όλους μας τι είναι σωστό και τι λάθος. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι οι τράπεζες και οι δανειολήπτες είναι δεμένοι με χειροπέδες και αν πάει ο ένας κάτω θα πάρει και τον άλλο. Τι να πρωτοθυμηθούμε, το κούρεμα των καταθετών ή το χρέος των φορολογούμενων πολιτών για να σωθεί το σύστημα; Και από την άλλη όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις παραχωρήσεις δανείων σε επιχειρήσεις και επενδύσεις που πέτυχαν και άνθησαν οικονομικά με την βοήθεια των τραπεζών, ούτε τις δανειοδοτήσεις με χαμηλό κόστος μέσω των σχεδίων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Αναπτύξεως και των σχεδίων Jeremie. Τα παραδείγματα της αλληλεξάρτησης τραπεζών και πελατών είναι εκατοντάδες….
Άρα τελικά τι είναι σωστό και τι λάθος; Η αυστηρή αντιμετώπιση των καταστάσεων με το Γράμμα του Νόμου, ή η ευελιξία και η θεώρηση των περιπτώσεων με το Πνεύμα του Νόμου; Θέση μας είναι ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και χρειάζεται ενσυναίσθηση για να κατανοήσουν όλες οι πλευρές ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές εκατέρωθεν. Σίγουρα κάποιες λύσεις, που να είναι όμως βιώσιμες είναι καλύτερες από καθόλου λύσεις, αφού ο χρόνος που κυλά ανεκμετάλλευτος δεν εξυπηρετεί κανέναν και στο τέλος ο κάθε εμπλεκόμενος φυσικά θα κρίνει, αλλά και θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
[content_block id=45]
